إشιά دریکن در سال 1830 در تهران متولد شد و در سال 1907 در همان شهر درگذشت. او از سادات پاریزی، یکwell-known در میان اشرافیهای فارسی بود، اما از نژات متمیزتر باقیماند. تحصیلاتش به خوبی انجام نشده
و او بیشتر بر پایه تجربههای زندگی و آفیکاسیونهای مختلفی که در آن زمان رواج بود، به نویسندگی و شعر پرداخته است.
در سالهای اولیه حیات او، دریکن به عنوان یک مجرد و محبوب با
نو ??ناخته میشد. او به شدت به مطالعه ادبیات و فلسفه مکتوب بود و آثار زیاد
ی ا?? این نوع را دربر میگرفت. یک
ی ا?? آثار مهمش، «لیالی» است که به عنوان اولین رمان فارسی به حساب میرود و برای اولیڈیکسیونی در بین نویسندگان فارسی شناخته میشود.
بعد از آن، او با انتشار «ح?
?اب?? در سال 1880، به یک وقفه عظیم در زندگ
ی ا??بیات فارسی رسیدی. این اثر یک ابروز در مورد مسائل اجتماعی و سیاسی جامعه بود که شامل نقدشґریها
ی ا??تماعی
و انتقاد ازهای موجود بود. دریکن همچنین به نویسندگی تعداد
ی ا?? مقالات در مجلات مختلفی در ایران و خارج کشور پرداخته است، که meisten از آنها در زمینه فیلسوفی
و اجتماعی منتشر شدهاند.
در سالها
ی ا??یر حیات او، دریکن به عنوان یک فیلسوف
و اندیشمند شناخته میشد و آثارش در بین روشنفکران و دانشجویان به شدت مورد تحسین قرار میگرفت. او همچنین به عنوان یک وکیل برای رفع برابر
ی ا??تماعی و سیاسی زنان و فرودستاییها تلاش کرد.
این بانو
ی ا??یب، نه تنها به عنوان یک نویسنده و فیلسوف ممتاز، بلکه به عنوان یک قیام در جهان ادب فارسی شناخته میشود. آثارش همچنان تأثیر عمیق?
? بر اندیشمندان و علاقهمندان به ادبیات و فلسفه دارد.
